Volg en Like ons op 

Die braverik Kenny B was zo goed om de goedgevulde tent in Nijmegen in een caribische en zoete stemming te brengen. Die zalige stemming werd meteen teniet gedaan door de wilde dieren die daarna het podium beklommen. Het waren weer die dekselse Patatjes met hun onderwereldse fratsen en strapatsen. Dames, die allerlei gevoelens kregen bij die exotische en zwoel ogende zanger Kenny B, wisten nu niet of ze de politie moesten bellen of middels bepaalde handbewegingen hun liefdesgevoelens voort te stuwen.
Merendeels kozen zij voor het laatste.
De Patatjes zetten er als vanouds een strakke pot metal neer. U dient zich de meezingbare nederlandse popliederen voor te stellen als bange knuffeldieren in een stalen kooi. Zo zijn die patatten. Helemaal niet lief, maar raar en eng. Maar wel rocken en schokkende bewegingen maken met de heupen. Dat kunnen ze wel.
Ze maalden er als een gek 4 metalkneiters doorheen en toen moesten ze alweer vertrekken. De politie stond al te wachten in de coulissen. Vrouwelijke politie. In de haast waren ze de helft van hun kleren vergeten. (Dit is niet waar, hoor)
Wat wel waar is, is dat het een topavondje was!

De Patatjes zijn herrezen!     (foto: Bennie Rijman)

Voor het eerst sinds de Cuban Missile Crisis – ik bedoel de coronapandemie – stonden de Patatjes op een een podium. De keer ervoor was ergens in oktober 2019. Toen wist niemand nog ergens van en was corona alleen nog maar een soort bier.
Soms ziet men weleens koeien die na een lang winterverblijf in de stallen de wei weer in mogen. Ze worden springerig van enthousiasme. Welnu, zo was het ook met de anders zo stoere Patatten. Ze kwamen in vol ornaat stuiterend het podium op en ramden extra hard en extra vet hun set het publiek in.
Het publiek, dat uit bestond uit Beersenaren, een handjevol volk uit Turnhout en Patatje Metal-achterban bleef in het begin op gepaste en eerbiedige afstand staan. Maar naarmate de avond vorderde durfen ze de Patatjes toch van dichterbij te bekijken. Jonge dames interpreteerden de hitsige heupbewegingen van de Patatjes als aerobics of de nieuwste steetdance-move en deden deze stante pede na.
Nico Haat probeerde zoals vanouds een gat in zijn drumstel te slaan, Marco Borsatan probeerde eenieder angst aan te jagen door de liederen achterenvolgend brommend, gillend en zoetgevooisd zingend te verkondigen en de heren gitaristen betastten en beroerden hun instrument op een wijze die de zedenpolitie achter de oren zou doen krabben.
Later, toen iedereen verder in de olie was werd er ook nog de polonaise gedanst. Een volksdans die men meer met carnaval associeert dan met de helsgezanten van Patatje Metal. Maar dat mocht de pret geenszins drukken. Maar wel tot nog grotere hoogten stuwen.
Het was een show als van weleer, die werd voltrokken op het kerkplein. En niemand ontstak in groene vlammen in de aanschijn der kerk. Dus dat kwam goed uit.
Toen de avond voorbij was en de krachtige Patatje Metal-personae waren ingeruild voor die van kromstaande halflijken, werd iedereen ingeladen door Bennie Rijman en in het holst van de nacht naar huis vervoerd.
Later sleept Bennie dan de heren aan de voeten hun verblijfplaats in. Hij stopt ze dan nog liefhebbend onder een dekentje, of soms twee als de Patatjes zeggen van: Ik heb het nog een beetje koud, Bennie.
Als Bennie dan, als laatst overgeblevene, met de patatmobiel de mistige nacht inrijdt, is de avond echt voorbij.

Ramses Shaffy schoot uit bij het aanbrengen van de make up.

 

Uitgedaagd door twee diskjockeys van 'De Harde Bonanza' gingen de Patatjes aan de taak staan om een Nederlandstalig Poplied te vermetallen.

Hahahaha! De Patatjes doen niet anders.  Dus zij doken andermaal hun naar pis en overgeefsel riekende studio in en pompten er in een weekendje wéér zo'n Patatje Metalknaller uit.

Uw Chroniqueur wil maar even aangeven: Patatje Metal is de beste! Een heel lang verhaal hoeft daar nu niet meer over opgetekend te worden. Het beste is om gewoon hupsakee naar de Joeptjoep toe te gaan. Helemaal gratis. Voor niks. Niemand hoeft iets te betalen. Dit is de link: www.youtube.com/watch?v=tlsz_sGviEQ

Mensen die heel veel geld en geduld hebben mogen ook enkele dagen wachten. Dan is deze song ook beschikbaar op de welbekende streamdiensten.

En en nou een pul bier mensen. HUP!

 

De Patatje Metal-halfgoden worden vereerd met plengoffers.

Als er een uitverkoren publiek zou bestaan, dat gemaakt was om de Patatjes toe te juichen en aan te moedigen, dan was het het publiek van Das Oktober Metalfest wel.
Ze hadden niet veel akkoorden nodig van de Heersers van de Nedermetal, om te begrijpen dat dit de kans was om geheel en al uit de plaat en uit hun dak te gaan. Deze kans grepen zij meteen aan. Zij juichten, riepen, polonaisden, sjansten, lachten en dansten. De Patatjes rockten, zongen, dansten en maakten verdachte heupbewegingen in respons tot het uit zijn dak gaand publiek. Zij waren voor malkander gemaakt. Als je bij meneer Pastoor in de biecht zit, is drie kwartier heel lang, maar als je naar die uit de hel losgelaten bandieten van Patatje Metal komt kijken is drie kwartier zo om.
Zij maakten plaats voor Dallas 1PM, die weer plaats maakten voor het Heidevolk, die weer plaats moesten maken voor de helden van de dag, Anvil.
(Op het andere grote podium waren ook jongens met gitaren bezig, maar dat vond uw Kroniekschrijver zo angstaanjagend en vol-ernstig, daar heeft hij het niet lang uitgehouden. )
Om maar terug te komen op het optreden van de Patattekes, dat was een intense geluksbeleving nog voor we skull-pullen vol met bier achterover hadden geslagen.

De Patatjes geven licht! (Foto: Kuifje Spettörvet)

De Patatjes zijn beter dan alle andere bands bij elkaar opgeteld. Na een hiaat van een dikke vier jaar gaven ze in Heeze voor het eerst weer een volledige show. Op volle sterkte, op volle toeren en uit volle borst. De Patattekes hadden er zin in. En zij niet alleen, het publiek dat zich aldaar in Heeze had weten te verzamelen was zielsgelukkig dat hun favoriete metalhelden de krachten andermaal gebundeld hadden om een volle pot metal uit te schenken.
En een dampende rockshow is het geworden. Met knallers, shooters, stikstof, leren broeken, heupbewegingen, gegil, geschreeuw en gelonk naar de deerntjes in het publiek. Het wonderschone gekweel van frontman Marco Borsatan bracht alle dames geheel in vervoering. De overige bendeleden klonken de geluiden, behorende bij de instrumenten van hun voorkeur, bijeen tot een instrumentale Panzerfaust. Achter de schermen was Überroadie en stagemanager Bennie Rijman andermaal in de weer om de show gelikt en glijdend goed te laten verlopen, bijgestaan door zijn zoon Ozzy.
Na de show werden de Patattekes aangesproken en staande gehouden door menigen, die met glanzende ogen mededeelden dat de ze de Patatjes zo hadden gemist, en dat ze nimmer zo lang nog wilden wachten op een volgend optreden.
Als u dit leest en tot zichzelve denkt: 'Otje, ik was er niet bij!', dan heeft u dat aan zichzelve te wijten. Er was vooraan in het publiek nog en plekje vrij tussen een dame met dikke tieten en een boer met een riek. Dus ... Eigen schuld. Ik kan hier wel allerhande mooischrijverij aan het web toevertrouwen, maar ben er de volgende keer maar gewoon bij.
Want, deze band is formidabel!

We have 3 guests and no members online